Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2020

ΚΥΠΡΟΣ 1974: ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΣΑΝΗΣ - Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΗΡΩΑ


Ο ηρωικός Γ. Κατσάνης με τη ζωή και το θάνατό του ενσάρκωσε τα υψηλά ιδανικά ολόκληρου του Ελληνισμού.

«Με την ανεύρεση των οστών του πατέρα μου και την επιστροφή τους στην πατρίδα, κλείνει ένας κύκλος στη ζωή μας. Επέρχεται μια κάθαρση, μια γαλήνη. Σαράντα έξι χρόνια τώρα η ελπίδα ότι κάποια μέρα θα βρεθούν τα οστά του δεν έσβησε ποτέ. Μετά το θάνατό του μας βάραινε μια ευθύνη, ένα χρέος, να δείξουμε στους νεότερους ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με ιδανικά και αξίες. Τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Γεώργιος Κατσάνης. Για μας ήταν ένα εξαιρετικός πατέρας, για πολλούς άλλους όμως ενσάρκωσε με τη στάση της ζωής του μια ολόκληρη φιλοσοφία».



Τα λόγια της Λίνας Κατσάνη, μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, λίγες ώρες πριν από την ταφή των οστών του πατέρα της στο Σιδηρόκαστρο Σερρών, του ήρωα Ταγματάρχη διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών Γεώργιου Κατσάνη, είναι τα λόγια μιας κόρης που μπορεί να ένιωσε από νωρίς την απώλεια της πατρικής στοργής, αλλά την ίδια στιγμή γνώρισε εξίσου νωρίς, τον σεβασμό και την αγάπη πολλών ανθρώπων προς το πρόσωπο του πατέρα της.
«Το Καλοκαίρι του 1974», υπογραμμίζει μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, «φύγαμε κυνηγημένοι από την Κυρήνεια. Ακολουθούσαμε τον πατέρα μου σε όλες του τις μεταθέσεις. Από την Κύπρο με πολύ ταλαιπωρία φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη. Τότε αφήσαμε πίσω τον πατέρα μας, αλλά στο παιδικό μας μυαλό πάντα πιστεύαμε ότι θα τον συναντούσαμε ξανά».
Η κ. Κατσάνη τονίζει ακόμα ότι «όλα αυτά τα χρόνια κρατήσαμε στενές, αδελφικές σχέσεις τους συμπολεμιστές του πατέρα μου. Όλα αυτά τα χρόνια εγώ, η αδελφή μου και η μητέρα μου γίναμε δέκτες σεβασμού, αγάπης και λατρείας προς το πρόσωπο του πατέρα μας. Ενός ανθρώπου που μέχρι τέλους έμεινε πιστός στις αρχές και τα ιδανικά του. Που πρώτος οδήγησε του στρατιώτες του στην κατάληψη του υψώματος. Ο βαθμός που είχε του επέτρεπε να μείνει πίσω, αλλά αυτός προτιμούσε να βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή και να εμψυχώνει τους στρατιώτες του. Είναι οι συμπολεμιστές του που από την Κύπρο μέχρι τη Θεσσαλονίκη δεν έφυγαν ούτε μια στιγμή από διπλά του κατά τη μεταφορά των οστών του. Το συνόδεψαν με βαθύ σεβασμό, γιατί είχε κερδίσει το σεβασμό τους όσο ήταν διοικητής, εν ζωή».

Ανατρέχοντας στα γεγονότα της μοιραίας μάχης στον Άγιο Ιλαρίωνα όπου ο Γεώργιος Κατσάνης έχασε τη ζωή του, είναι απόλυτα κατηγορηματική «όλα τα γεγονότα της εποχής μιλούν για προδοσία. Η ομάδα που έπρεπε να έρθει σε ενίσχυση της ομάδας που διοικούσε ο πατέρα μου δεν ήρθε ποτέ. Η πλαγιά κατελήφθη σύμφωνα με το επιχειρησιακό σχέδιο αλλά η ενίσχυση που έπρεπε να έρθει για να συνεχιστεί η προσπάθεια δεν ήρθε ποτέ. Αν έρχονταν, η Κερύνεια δε θα έπεφτε στα χέρια των Τούρκων».

Ένας ζωντανός θρύλος για Έλληνες και Τούρκους
«Για τους Έλληνες και τους Τούρκους ο Γεώργιος Κατσάνης ήταν ένας ζωντανός θρύλος. Δε λογάριαζε τον κίνδυνο, δεν φοβόταν ακόμα και το θάνατο, ήταν πάντα πάρων στη μάχη, τους εμψύχωνε όλους, οι στρατιώτες ήταν σαν παιδιά του, τους αγαπούσε και τον αγαπούσαν πολύ, είχε πάντα υψηλό εθνικό φρόνημα. Αυτό το γνώριζαν οι Τούρκοι και τον υπολόγιζαν πολύ».
Με αυτά τα λόγια, ο Νίκος Σκαρλάτος, μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, θυμάται τον ήρωα Ταγματάρχη Γεώργιο Κατσάνη. Τον αποχαιρετάει, σήμερα, που τα οστά του επέστρεψαν στη γενέτειρά του. Νεαρός υπολοχαγός τότε πολέμησε στην Κύπρο, την ίδια περίοδο με κείνον, στα ίδια μέρη. Στα 73 του χρόνια σήμερα ζει στις Σέρρες. Τιμώντας τη μνήμη του συμπατριώτη του έγραψε πριν από τρία χρόνια ένα βιβλίο για τη ζωή και τη δράση του όπου παρουσιάζει την πραγματική διάσταση των γεγονότων την ημέρα της καθοριστικής μάχης στον Άγιο Ιλαρίωνα.
Ο Νίκος Σκαρλάτος, μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, θυμάται ότι το 2014 για πρώτη φορά μετά από 45 χρόνια επισκέφθηκε το ύψωμα του Αγίου Ιλαρίωνα και μαζί με τουρκοκύπριους που πολέμησαν στην ίδια περιοχή έκαναν αναψηλάφηση της μοιραίας μάχης. Θυμήθηκαν τα θλιβερά εκείνα γεγονότα που σημάδευσαν τη μοίρα πολλών ανθρώπων. «Ήθελα να πάω εκεί όπου έχασε τη ζωή του ο Κατσάνης. Πήγαμε μαζί με συμπολεμιστές του να δούμε από κοντά. Αν πετύχαινε το εγχείρημα των καταδρομέων στον Άγιο Ιλαρίωνα θα είχε τελειώσει ο πόλεμος. Οι Τούρκοι είχαν αντιληφθεί ότι έχαναν το προβόδισμα, το μαρτυρούσαν οι ενέργειες τους. Δυστυχώς, δεν ήρθαν ποτέ οι ενισχύσεις που περίμεναν οι καταδρομείς, δεν υπήρχαν εφεδρείες να τους υποστηρίξουν κι έτσι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία».
«Η σορός του διοικητή», σημειώνει ο κ. Σκαρλάτος, «μαζί με τις σορούς των υπολοίπων στρατιωτών είχαν ταφεί σε ομαδικό τάφο έξω από το κατοχικό στρατόπεδο. Ήταν Καλοκαίρι, οι σοροί των σκοτωμένων στρατιωτών έπρεπε να ταφούν γιατί θα άρχισαν να μυρίζουν. Οπότε συγκεντρώθηκαν και τάφηκαν όπως, όπως. Πάντα υπήρχαν συγκεχυμένες πληροφορίες που βρίσκονταν. Γίνονταν έρευνες όλα αυτά τα χρόνια. Κάποια στιγμή βρέθηκε ένας Τούρκος που θυμόταν για μια μεταφορά σορών και μια ομαδική ταφή και κάπως έτσι οδηγήθηκαν στην ανεύρεσή τους».
Η τελευταία σκηνή του δράματος
Σήμερα, στο Σιδηρόκαστρο Σερρών, στον κατάμεστο ιερό ναό της Ευαγγελίστριας ήταν όλοι εκεί. Πολιτικές και στρατιωτικές αρχές από την Ελλάδα και την Κύπρο, απλός κόσμος, φίλοι του, συμπολεμιστές του, μέλη κυπριακών οργανώσεων από ολόκληρη τη βόρεια Ελλάδα και οργανώσεων απόστρατων αξιωματικών, εκπρόσωποι των ομάδων του Ηρακλή Θεσσαλονίκης και βέβαια η οικογένειά του η σύζυγός του Εριφύλλη και οι δυο κόρες του Λίνα και η Ευανθία. Ήταν εκεί για να αποτίσουν ελάχιστο φόρο τιμής στον Έλληνα αξιωματικό που αψήφησε το θάνατο, που δε δείλιασε μπροστά στα τουρκικά στρατεύματα που υπερείχαν αριθμητικά, έχοντας ως μόνο σκοπό την υπεράσπιση της μεγαλονήσου.
Δεκάδες στεφάνια έξω από το ναό μαρτυρούσαν την αγάπη και τον θαυμασμό προς τον Γεώργιο Κατσάνη. Η επιμνημόσυνη δέηση και η ταφή των οστών του έγιναν με στρατιωτικές τιμές και κάθε επισημότητα. Στην επιμνημόσυνη δέση χοροστάτησαν οι μητροπολίτες Σιδηροκάστρου και Ζιχνών και Νευροκοπίου.
Παρόντες στην ιδιαίτερα συγκινητική τελετή ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, ο υφυπουργός Μακεδονίας - Θράκης, η υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ο πρέσβης της Κύπρου στην Ελλάδα, ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς της Κύπρου, ο διοικητής της 1ης Ταξιαρχίας, βουλευτές των Σερρών και της Καβάλας και δήμαρχοι της περιοχής.
Η κόρη του Γεώργιου Κατσάνη, Λίνα, με μάτια βουρκωμένα και τρεμάμενη φωνή αποχαιρέτησε τον πατέρα της μιλώντας για το ήθος του, τα υψηλά ιδανικά του, την αξιοπρέπεια που τον διέκρινε, αλλά και για τα αισθήματα αγάπης που γνώρισε η οικογένεια του ήρωα Ταγματάρχη από επώνυμους και ανώνυμους όλα αυτά τα χρόνια μετά τον τραγικό αλλά ηρωικό θάνατό του.




ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:





Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2020

ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

Κάθε χρόνο στις 30 Ιανουρίου τιμούμε την γιορτή των Τριών Ιεραρχών που είναι αφιερωμένη στα ελληνικά γράμματα. Στο Σχολείο μας τιμούμε αυτή την μέρα με μια σειρά από εκδηλώσεις.

1, ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ 
Η ευλαβική τελετή της αρτοκλασίας είναι μια πολύ παλιά λειτουργική πράξη της Εκκλησίας και έχει τις ρίζες της στους αποστολικούς χρόνους. Θεωρείται μάλιστα κατάλοιπο από τα κοινά γεύματα των πρώτων Χριστιανών, τις λεγόμενες «αγάπες».
Είναι η εκκλησιαστική τελετή, κατά την οποία ο ιερέας ευλογεί τα ψωμιά τα οποία κατά την απόλυση της λειτουργίας, μοιράζονται κομμάτι-κομμάτι στους πιστούς.
Η ετοιμολογία της λέξης προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων άρτος (ψωμί) και το ρήμα κλάω-κλω (σπάω, κόβω).









Αρτοκλασία σημαίνει το κομμάτιασμα των άρτων που έχουν ευλογηθεί στο ναό από τον ιερέα ή το μητροπολίτη και στη συνέχεια μοιράζονται στο εκκλησίασμα. Η κάθε αρτοκλασία που προσφέρουμε στην εκκλησία αποτελείται από έξι άρτους. Οι πέντε από αυτές διαβάζονται από τον ιερέα και συμβολίζουν τους άρτους που ευλόγησε ο Χριστός στην έρημο, που έπειτα πολλαπλασιάστηκαν και μοιράστηκαν στο συγκεντρωμένο πλήθος. Ο έκτος άρτος προορίζεται για την αγία πρόθεση και το μυστήριο της θείας ευχαριστίας. Οι άρτοι συνοδεύονται από ένα μπουκάλι λάδι και ένα μπουκάλι κρασί για να ευλογηθούν και αυτά με τη σειρά τους.
Οι μαθητές μας μέσα στα πλαισια του Μαθήματος Αγωγής Υγείας  έτοίμασαν όλα τα απαραίτητα για τη γιορτή.

Η αρτοκλασία τελείται στο τέλος της ακολουθίας του όρθρου ή στο τέλος της θείας λειτουργίας. Κυρίως, όμως, γίνεται την παραμονή της εορτής κατά την ακολουθία του εσπερινού. Οι πιστοί συνηθίζουν να κάνουν αρτοκλασία όταν έχουν την ονομαστική τους εορτή – την πηγαίνουν στην εκκλησία προς τιμήν του αγίου ή της αγίας των οποίων έχουν το όνομα, για να λάβουν την ευλογία της Εκκλησίας.
Γενικά όμως, η τέλεση της αρτοκλασίας αποσκοπεί στην ευλόγηση της οικογένειάς μας, του σπιτιού μας και της ζωής μας. 





2.ΔΡΑΣΕΙΣ ΦΙΛΑΝΑΓΝΩΣΙΑΣ
Όλες οι τάξεις όργανώνουν διάφορες δράσεις για προώθηση της φιλαναγνωσίας , οι οποίες κορυφώνονται με την οργάνωση σταθμών από όπου παιρνούν όλοι οι μαθητές.



3. ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΘΡΑΝΙΟ
Μαθητές και γονείς κάθονται στο ίδιο θρανιο και διαβάζουν μαζί λογοτεχνία



4. ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Μέλέτη βιβλίων του συγγραφέα παιδικής λογοτεχνιας Βασίλη Κουτσιαρή, ο οποίος θα συμμετέχει σε ημερίδα στο σχολέιο μας στις 10/2/2020

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2020

ANTΩΝΗΣ ΤΣΟΚΚΟΣ

Παρουσία του Υπουργού Μεταφορών, Επικοινωνιών και ΄Εργων κ. Γιάννη Καρούσου, του Δημάρχου Αγίας Νάπας κ. Χρίστου Ζαννέτου, συγγενών, φίλων και συνεργατών τελέστηκε χθες Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2020 στον Ιερό Ναό της Παναγίας Αγίας Νάπας, το έβδομο ετήσιο μνημόσυνο του Αείμνηστου Δημάρχου Αντώνη Τσόκκου.
Της Θείας Λειτουργίας και του μνημοσύνου προέστη ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας/Αμμοχώστου κ.κ Βασίλειος συμπαραστατούμενος από κληρικούς και διακόνους της Μητροπόλεως.
Μετά το μνημόσυνο τελέστηκε τρισάγιο στον τάφο του αείμνηστου Δημάρχου στο Κοιμητήριο και έγινε κατάθεση στεφάνων.
Ποιος ήταν ο Αντώνης Τσόκκος;Ένα σύντομο βιογραφικό
Ο κ. Αντώνης Τσόκκος γεννήθηκε στην Αγία Νάπα το 1953 και σπούδασε λογιστικά και ναυτιλιακά στο Λονδίνο. Με την επιστροφή του στην Κύπρο επικεντρώθηκε στην τουριστική βιομηχανία, συμβάλλοντας με αυτό τον τρόπο στην ανάπτυξη της Αγίας Νάπας.
Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τα κοινά υπηρετώντας σε διάφορα πόστα. Ο Αντώνης Τσόκκος εξελέγη για πρώτη φορά Δήμαρχος Αγίας Νάπας το 2006 .Το 2011 επανεξελέγη στο αξίωμα του δημάρχου της Αγίας Νάπας συγκεντρώνοντας ποσοστό 77.72%, το υψηλότερο από οποιοδήποτε άλλο δήμαρχο.  Διετέλεσε Πρόεδρος της ΣΠΕ, της ΑΠΕΑΝ και μετά ΑΟΑΝ.
Ήταν νυμφευμένος με την Έμιλυ Τσόκκου και έχει δύο παιδιά.​
Το πρωί της 21ης Ιανουαρίου 2013 ο Αντώνης Τσόκκος ξύπνησε από δύσπνοια που αισθάνθηκε, παραπονέθηκε στη σύζυγο του για αδιαθεσία και στη συνέχεια έχασε τις αισθήσεις του. Η σύζυγος του κάλεσε αμέσως ασθενοφόρο και τον οικογενειακό τους γιατρό, ο οποίος παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που κατέβαλε για να τον επαναφέρει στη ζωή, δυστυχώς δεν τα κατάφερε.

Ως ελάχιστο φόρο τιμής στο πρόσωπο του σας παραθέτουμε ένα μέρος του αποσπάσματος από το αφιέρωμα το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα του Δήμου Αγίας Νάπας τον Αύγουστο του 2013

...Παιδί τρυφερό, καλό, γλυκό, ευαίσθητο, γεμάτο συναίσθημα, αγάπη και σεβασμό προς τον συνάνθρωπό του, μια ανοικτή αγκαλιά θυμάται το μεγάλο της αδελφό η κατά οκτώ χρόνια μικρότερη του αδελφή κ. Ελλάδα Πιτσιρή. Πολύ κοινωνικό παιδί με πολλούς φίλους που δεν ξεχώριζε και σεβόταν τη διαφορετικότητά τους, τόσο στην παιδική του ηλικία όσο και στη νεανική. “Αγαπούσε πολύ τους φίλους του, ήταν πολύ δοτικός μαζί τους  έδινε την ίδια του την ψυχή. Η φιλία γι’ αυτόν ήταν πολύ ιερή. Το σπίτι μας ήταν πάντοτε γεμάτο από τους φίλους του και θυμάμαι τη μητέρα μου να τρέχει να μαγειρέψει όταν δεν είχε έτοιμο φαγητό για να φάνε οι φίλοι του”. Από μικρή ποτέ δεν της θύμωνε ούτε τη μάλωνε κι αν κάποτε το έκανε ένιωθε τόσες ενοχές που στη συνέχεια την αγκάλιαζε και τη φιλούσε. “Δεν μπορούσε να μείνει πολλή ώρα μαλωμένος είτε μαζί μου ή με τα υπόλοιπα αδέλφια του. Όταν μαλώναμε μεταξύ μας κι ο Μιχάλης (ο άλλος αδελφός) μας χτυπούσε, έτρεχε να μας σώσει κυνηγώντας τον από πίσω και αυτός τον φοβόταν και έβγαινε πάνω ψηλά στη σκάλα του σπιτιού για να γλιτώσει”. Η αγάπη του για τον πολιτισμό, και τον αθλητισμό ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία.»….
Tο πόσο καλλιεργημένη προσωπικότητα διέθετε ήταν φανερό από τις γνώσεις του σε σωρεία θεμάτων είτε αυτά είχαν σχέση με την τέχνη, την μουσική, το τραγούδι, την ποίηση, τον αθλητισμό είτε ένα σωρό άλλα θέματα πέρα εκείνων που η θέση του ως Δήμαρχος επέβαλλε.
Με την απώλειά του έχασε η κοινότητα της Αγίας Νάπας αλλά και η ευρύτερη περιοχή ένα ηγέτη έναν οραματιστή ένα φίλο μα πάνω από όλα έναν άνθρωπο. Δεν θα γεννηθεί ποτέ ξανά τέτοιος άνθρωπος όπως τον Αντώνη Τσόκκο μας είπε με δάκρυα στα μάτια ο στενός φίλος και γείτονάς του από μικρή ηλικία κ. Αντρέας Πλευρός. 
1 χρόνο μετά
Το Δημοτικό Συμβούλιο Αγίας Νάπας, αποφάσισε ομόφωνα, ως ελάχιστο φόρο τιμής προς τον αδικοχαμένο Δήμαρχο και άνθρωπο Αντώνη Τσόκκο, να δώσει το όνομά του στο Δημοτικό Σχολείο της πόλης, στο Σχολείο μας.




Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2020

ΚΑΛΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗΛΕΔΙΑΣΚΕΨΗ

Ο μαθητές των σχολείων μας είχαν την ευκαιρία να γνωριστούν μέσω τηλεδιάσκεψης και να τραγουδήσουν τα κάλαντα και χριστουγεννιάτικά τραγούδια


Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2019



ΟΙ μαθητές του 17ου Δημοτικού Σχολείου και της Αγίας Νάπας, τραγουδάνε τα κάλαντα των Χριστουγέννων μαζί.